جناب حجت الاسلام والمسلمین سید محمد موسوی فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمین موسوی متن ذیل که بخشی از کلمات حکیمانه و سجایای اخلاقی، معلم اخلاق و مُبلّغ خستگی ناپذیر حضرت حجت الاسلام و المسلمین کربلائی حاج سید احمد موسوی بافقی (ره)است را دراختیار ما قرار داده اند که عیناً درج میگردد* «والله» تاکنون دروغ نگفته ام.
* انقلاب اسلامی مردم بزرگوار ایران پیروز است و به کوری چشم دشمنان اسلام به جلو خواهد رفت.
* بیش از چهل مجلس روضه خوانی ماهانه در منازل مومنین شهرستان بافق دارم . در مراسم روضه خوانی ماهانه در منازل مومنین یک بار هم (والله) چشمم را به دست زن صاحب خانه نینداختم.
* وقتی جبهه رفتم ،فقط کاری که از دستم برمی آمد -در مقابل جان فدائی رزمندگان اسلام - اقامه نماز جماعت و روضه خوانی ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)بود .
* وقتی در آخرین سفرشان به عتبات عالیات ، مشرف به حرم امامین عسکریین (ع) در سامراء شدند می گفتند : الحمد لله همه امامانم و جدم (ع) را در دنیا (مدینه، مشهد، نجف، کربلا ، کاظمین و سامراء) زیارت کردم ولی قبر مادرم زهرا (س) را خیر. ان شاءالله شفاعت آن ذوات مقدسه را در قیامت نصیبم کند.
* امر به معروف و نهی از منکر را همه انجام دهید.
* ظاهرتان را هم اسلامی کنید جوانان ریشتان را نتراشید و ای زنها زلفتان را بیرون نریزید.البته بارها به خاطر نهی از منکر مورد تهدیدقرار گرفتند!
* در بیمارستان سید الشهداء علیه السلام یزد بعد از عمل باز قلب حاضر به پاسخ دادن به سوال پرستاری که حجاب او کامل نبود ،نشدند مگربعد از رعایت حجاب.
* به یکی از نوه هایشان به صورت خصوصی توصیه می کنند و او برای همیشه این نهی از منکر را از پدر بزرگ خویش پذیرفت و آن این بود که : عزیزم اگر بهشت میخواهی صورتت را نتراش.
* به برادر خود سید مصطفی هشدار دادند که اگر محاسنت را بتراشی در تشیع جنازه من شرکت نکن!!
* به دختران و نوه های خویش و بانوان اقوام توصیه می کردند از پوشیدن لباسهای ضد اسلامی و جوراب های نازک پرهیز کنند.
* اذان گفتن با بلندگوی مسجد را توسط خویش ، قبیح نمی دانستند و اذان گوی مسجد حضرت علی ابن ابی طالب علیه السلام (شهید اکرمی بافق) بودند و سپس نماز جماعت را اقامه می کردند.
* به نماز اول وقت - به صورت ویژه - اهتمام می ورزیدند و حتی اگر برایشان مهمان می آمد او را به نماز اول وقت دعوت می کردند.
* برای نماز و مسجد رفتن بهترین لباس خود را اختصاص می دادند و حتی در مسافرت ها آن را با خود می بردند.
* همه اهل خانه را با اذان صبح برای نماز اول وقت بیدار میکردند.
*مقید به استفاده از مهر و تسبیح تربت امام حسین علیه السلام و انگشتر عقیق با نام پنج تن آل عبا (ع) در نماز بودند.
* اخلاقشان زبانزد عام و خاص بود و قائل بودند که در روضه خوانی ها ، اگر خداوند یک کلمه اش را از ما بپذیرد از همه دنیا برتر است.
* پاداش روضه مختصری از امام حسین علیه السلام را هرگز حاضر به معامله و معاوضه به «ما سوی الله» نبودند.
* ریالی را - با اینکه می توانستند پس انداز کنند - هرگز پس انداز نکردند و از کمک های مالی به اندازه توان خود به فرزندان و نوه های خود که جزء« مرام خانوادگی »ایشان بود ،دریغ نمی داشتند.
* در جلسات روضه آخرین روزهای عمرشان مانند همیشه با تبسم و دست دادن به استقبال مخاطبین خود می رفتند و در جلسه آخر با تکاتک افراد دست داده و وداع کردند.
* عامل به معلومات خود بودند.
بسمه تعالی